ز دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم

«از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» بیش از هر چیز روایت شخصی هاروکی موراکامی از زندگی و زمانه‌اش است.

هاروکی موراکامی در سال ۱۹۴۹ در کیوتوی ژاپن، از پدر و مادری معلم به دنیا آمد. او بسیار تحت تأثیر ادبیات و موسیقی غرب و البته روسیه است. موراکامی از نوجوانی نوشتن را آغاز کرد و در سال ۱۹۶۸ به دانشگاه رفت و در رشته‌ی تئاتر درس خواند، و در نهایت نیز در توکیو یک جازبار تأسیس کرد که هنوز هم آن را با همسرش اداره می‌کند. او دویدن را نیز در ۳۳ سالگی آغاز کرده است و تاکنون در ماراتن‌های مختلفی در سراسر جهان شرکت کرده است.

هاروکی موراکامی در برابر مشکلات پیشِ ‌رویش تسلیم نمی‌شود و دنیایی پُر از سخت‌کوشی، تنهایی و مقاومت دارد که با برنامه‌ریزی آن را جلو می‌برد. موراکامی برای خودش اهدافی را مجسم می‌کند، و بعد با برنامه‌ریزی درست، مرحله به مرحله به این هدف‌ها نزدیک می‌شود. درک و فهمیدن این ۳ خط تمام چیزی است که ما با مطالعه کتاب «از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» از هاروکی موراکامی خواهیم فهمید.

در کتاب «از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» ما با مسائل شخصی، برنامه‌های روزانه، علاقمندی‌ها، خاطرات و در کل فلسفه‌ی زندگی او و نوع نگاه نویسنده به پدیده‌ها و رخدادهای اطرافش آشنا می‌شویم و متوجه می‌شویم که چطور می‌توانیم از رنج‌ کشیدن دست برداریم و زندگی و عمرمان را همانطور که دوست داریم سپری کنیم.

نویسنده در کتاب «از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» قصد ندارد با نصیحت‌ها و پندهای کلیشه‌ای مثل این‌که ورزش باعث سلامتی می‌شود، ما را تحث‌تأثیر کتاب قرار دهد. او در این کتاب با بیان تجربه‌ها و حس خوب خودش وقتی در حال انجام فعالیت‌های ورزشی است سعی می‌کند ما را با این دنیا و لذت‌های وصف‌نشدنی‌ آن آشنا کند.

کتاب «از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» نوشته‌ی هاروکی موراکامی، ترجمه‌ی مجتبی ویسی در 179 صفحه از طرف نشر چشمه منتشر شده است.