هم‌نوایی در پاییز

با خودش فکر کرد آیا اینجا از آن جاهایی است که آدم، وقتی زندگی دیگر برایش غیرقابل تحمل می‌شود، می‌تواند بیاید و روی زمینش دراز بکشد و خودش را برای مرگ آماده کند.

ادوین، نورمن، لِتی و مارسیا در لندنِ دهه‌‌ی 1970 کارمند اداره‌ای هستند و همگی از دردی مشترک در عذاب‌اند؛ و آن درد، درد تنهایی‌ست.

کتاب «هم‌نوایی در پاییز» با طنز ملیح و سیاهش، با خوش‌بینی لجوجانه‌اش، اوج کار هنری درخشان باربارا پیم است. جهان این رمان، که اثری کلاسیک است، نوشته‌ی یکی از محبوب‌ترین و تحسین‌برانگیز‌ترین رمان‌نویسان بریتانیا، هم خارق‌العاده است هم آشنا؛ و به این ترتیب غریب‌ترین وجوه زندگی روزمره را بر ما آشکار می‌کند. اثر هنری‌ای ظریف و نیز پرشکوه...

هم نوایی در پاییز در بین رمان‌هایی که باربارا پیم در طول زندگی‌اش منتشر کرد، رمان ماقبل آخر اوست. این رمان خوش‌ساخت و تأثیربرانگیز، که از بسیاری جهات زندگی خود نویسنده را بازتاب می‌داد، اوج حرفه ادبی نویسنده‌اش است. «هم‌نوایی در پاییز» شاید به‌یادماندنی‌ترین کتاب باربارا پیم باشد، چرا که غم‌انگیزترین رمان اوست. مضامین رمان پیرشدن، تنهایی و انزوایی‌ست که با بالارفتن سن ممکن است به سراغ آدم بیایید. چهار شخصیت اصلی کتاب در اداره‌ای همکار هستند؛ آن‌ها کار زیادی برای انجام دادن ندارند و در واقع بعد از بازنشسته‌شدن‌شان این اداره عملاً به کارش خاتمه خواهد داد.

وضعیت مالی‌شان متفاوت است: مارسیا و ادوین در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که از اتاق‌های اجاره‌ای نورمن و لتی بهتر است. علایق‌شان نیز متفاوت است؛ ادوین زندگی‌اش را با اعیاد مذهبی کلیسای آنگلوکاتولیک پر می‌کند؛ اما بقیه کارهای نسبتاً کمتری دارند که وقت‌شان را پر کند. با این حال زندگی هر چهار نفرشان روال خودش را دارد و از فضولی کردن دیگران در زندگی‌شان بیزارند.

کتاب «هم‌نوایی در پاییز» نوشته‌ی نوشته‌ی باربارا پیم و ترجمه‌ی مزدک بلوری با تعداد 316 صفحه در قطع رقعی توسط نشر بیدگل منتشر شده است.